Dan Svetog Martina se obeležava 11. novembra u katoličkom delu Nemačke i u Austriji, ali i u ostatku srednje Evrope.

Sveti Martin je prvi katolički svetac, koji nije bio mučenik; bio je biskup grada Toursa, a poznat je i kao zaštitnik Francuske. U Srpskoj pravoslavnoj crkvi se slavi 24.11. pod imenom Sveti Mrata-Mratindan.

Rođen je u sadašnjoj Mađarskoj 316/317 i protiv svoje volje služio u rimskoj carskoj gardi. Kada se jedne vrlo hladne zime našao pre kapijom jednog grada u Francuskoj i video nekog prosjaka da se smrzava, mačem je odsekao polovinu svog toplog plašta i dao mu da se ogrne. Sledeće noći je sanjao Isusa, ogrnutog istim plaštom.

Na ovaj dan se u Nemačkoj i Austriji tradicionalno jede guska. Taj običaj ima veze sa još jednom legendom o Svetom Martinu: živeći u Francuskoj, u gradu Tours, bio je poznat kao asketa i vrlo skroman čovek, ali je stanovništvo ovog grada htelo da baš on bude biskup; kako je smatrao da nije dorastao ovoj odgovornosti, Sveti Martin se sakrio u oboru sa guskama, ali su guske toliko jako gakale da su ga odale. Međutim simbolika guske ima korene u germanskoj mitologiji, jer je baš ova životinja bila pratilac Votana ili Odina, glavnog boga. Ko bi pojeo gusku, dobio bi njegovu snagu.

U mnogim delovima Nemačke i Austrije na ovaj dan se prave povorke, koje prolaze kroz grad i deca, najčešće ona koja idu još u obdanište ili niže razrede osnovne škole, nose svetiljke i lampione, koje su sami napravili. Dok šetaju pevaju tradicionalne pesme, a na čelu povorke je neko na konju, obučen kao Sveti Martin i "prosjak". Na kraju šetnje se odigra deljenje plašta, što bi trebalo sve da podseti, a ponajviše decu, da bi trebalo da budu skromni i pomažu drugima.

Pre nego što se povorka raziđe, deca dobijaju slatkiše, a to su najčešće posebno za taj dan napravljeni kolačići pod nazivom Stutenkerle, kolač od testa i grožđica u obliku čoveka i preko posut šećerom.

Sv. Martin je obeleženi u vrtiću PALČICA, 11. novembra, u nemačko-srpskoj i nemačko-mađarskoj grupi.

vaspitač Horvat Izabela